رعنا به خدا ایمان نداشت. و او معتقد بود که زنان نیز مستحق زندگی آزاد و برابر هستند. به عنوان زنی که در سال 1985 در ریاض چشم به جهان گشوده بود، خود را در برابر مشکل بزرگی می دید. با مشکلی که حیات وی را به خطر می انداخت. او می‌دانست که تهدید، آزار و اذیت یا قتل، در سرزمین مادری‌اش و حتی شاید توسط خانواده‌اش، که بخاطر دیدگاه‌های غیرمتعارفش در مورد دین، مردم و جهان، فقط مسئله زمانه است. زندگی در عربستان سعودی به طور فزاینده ای برای او عذاب شده بود، تا جایی که او بیش از پیش در مقابل این انتخاب قرار گرفت: خودکشی یا فرار؟
رعنا در سال 2015 تصمیم به فرار گرفت. تلاش او برای گرفتن ویزای شینگن چندبار با شکست مواجه شد. او در سومین تلاش توانست خود را با قایق به یونان برساند. بعداً او در پاسخ به این سوال که قدرت و شجاعت خود را از کجا آورده است، به Deutschlandfunk گفت: “من خیلی ترسیده بودم تا اینکه همه چیز درونم شکست. حالا دیگر نمی ترسم. او به این فکر می کرد که به عنوان یک زن تنها، تنها کاری که باید انجام دهد این است که از مسیر طولانی بالکان که برای او بسیار خطرناک بود، جان سالم به در ببرد تا بتواند در صلح، امنیت و آزادی زندگی کند. سرانجام، جایی که او با خوش شانسی به آن رسیده بود، آلمان، کشوری آرام و امن و با قانون اساسی آزاد است: هیچ کس را نمی توان در اینجا به دلیل “جرم فکری” محکوم کرد – که این جرم فکری از نظر اسلام گرایان این چنین نبود و او به جرم ارتداد متهم می شد.
تهدید در آلمان
حتی زمانی که رعنا در کمپ پناهندگان در کلن بود، متوجه شد که رویای او محقق نشده است. چرا که خطری که او ازش فرار کرده بود نیز با او سفر کرده: در قالب پناهندگان دیگر. آنها نیز دلایل خوبی برای ترک وطن خود داشتند، اما آزادی از عقیده و مذهب از دلایل آنها نبود. بسیاری از پناهندگانی که رعنا در شهر کلن ملاقات کرد، مسلمانان مقیدی بودند. و برخی از آنان ارتداد را جرمی وحشتناک و حتی درخور اعدامد می دانستند.
رعنا در شوک بود: او توسط اسلام‌گرایان در آلمان تهدید شد – مثل عربستان سعودی. او می بایستی ترس جانش را می داشت – مانند عربستان سعودی. او بعداً تجربیات خود را شرح داد: «این احساس را داشتم که هرگز عربستان سعودی را ترک نکرده‌ام». مدتی بود که نمی دانست چه باید کند. سپس متوجه شد که مینا احدی، رئیس شورای مرکزی اکس مسلم (ZdE) نیز در کلن زندگی می کند. رعنا با او تماس گرفت و از طریق مینا با برخی از اعضای بنیاد جوردانو برونو (gbs) آشنا شد. کمی بعد آنها توانستند برای او اقامتگاهی امن در کلن ترتیب دهند.
تأسیس انجمن کمک به پناهندگان سکولار
او اکنون واقعا آزاد بود. او می توانست زندگی جدیدش را شروع کند و از آزادی‌های جدیدش لذت ببرد. ولی او به طرز دردناکی می دانست که این سرنوشت فقط مختص به او نیست. به همین دلیل رعنا تمام توان خود را بکار گرفت و گذشته خود را با کمک شورای مرکزی اکس مسلم و بنیاد جوردانو برونو کلن به نمایش عموم گذاشت. در ژوئن 2016، یک مقاله مهم در Frankfurter Allgemeine Zeitung منتشر شد. و در ماه سپتامبر رعنا دو بار مهمان برنامه تلویزیونی sternTV بود.
در سال 2017، رعنا احمد بهمراه دیگر فعالان صحنه سکولار انجمن کمک به پناهندگان سکولار را تأسیس کرد و از آن زمان تاکنون در هیئت مدیره بوده است.
او در اوایل سال 2018 زندگی‌نامه خود را منتشر کرد: زنان اجازه ندارند در اینجا آرزو کنند: فرار من از عربستان سعودی، راه من به سوی آزادی. این کتاب در فهرست 10 کتاب پرفروش اشپیگل قرار گرفت. رعنا می‌گوید: « در پاییز 2015 پس از انصراف من از اسلام و فرارم از عربستان سعودی به آلمان، متوجه شدم که متأسفانه هنوز افکار عمومی تصور اشتباهی از مردمی دارند که از کشورهای اسلامی گریخته اند. بسیاری از آنها نه تنها به هیچ عنوان مذهبی نیستند، بلکه – مثل من – از هر گونه احکام مذهبی بیزارند. آنها فقط می خواهند در آزادی زندگی کنند و عضوی از یک جامعه کارآمد باشند. ما می خواهیم زندگی این افراد را آشکار کنیم و به آنها کمک عملی کنیم. در آلمان و در موقعیت. به همین دلیل است که ما کمک به پناهندگان سکولار را تأسیس کردیم.»
