خانواده مینا بر خلاف جامعه در زمینه های اعتقادی اجباری به او وارد نمی‌کرد. ولی او با اطرافیان و فامیل در مسائل مذهبی و اعتقادی در حال بحث بود.
اغلب او در دوران مدرسه با معلمین دینی در مباحثی که مینا در مورد داستانها و احکام دینی قبول نمی کرد – مثل گردن زدن کافران– با مشکل مواجه می شد و منجر به تنبیه شدن و وارد شدن پای خانواده به مدرسه میشد. بعد از سالها، در زمان اشتغال، هرچند با برخی همکاران اتفاق نظر داشت، اما از سوی دیگر همکاران اسلام گرا مورد تهدید قرار می گرفت که در صورت ادامه، صحبت های وی به مقامات انتظامی گزارش خواهد شد. او فهمیده بود که در هیچ مکانی حق انتقاد از احکام دینی و دفاع از حقوق زنان وجود ندارد.
این موارد و دستگیر شدن های مکرر او بخاطر نقض حجاب اجباری، مینا را به بن بست هایی میرساند و سرچشمه این قوانین غیر منطقی، احکام اسلامی بود.
مینا شروع به پرس و جو در زمینه اسلام گرایی و نقض حقوق زنان کرد.
او در اینترنت شروع به تحقیق کرد و دید که مجموعه ای از انسان های موافق و مخالف در مورد موضوعات این چنینی بحث میکنند. وی متوجه شد که زنان زیادی چنین دغدغه هایی مثل او دارند با این تفاوت که برخی از آنها جرات بیان این مسائل را حتی در خانواده هم نداشتند. اسلام گرایان جنایات و رفتارهای غیرانسانی خود را – با وجود آنکه مخالف حقوق بشر بودند – امری طبیعی و اطاعت از احکام اسلام می دانستند. به عنوان مثال کودک همسری را از نگاه اسلام درست و صحیح و آن را حکم درست اسلام می دانند. چنین مواردی سبب افزایش نفرت مینا به اسلام، حجاب و مسائل اسلام گرایی شد.
شخصیت هایی مثل احمد کسروی، شجاع الدین شفا، یووال نوح هراری و ریچارد داوکینز در گرایشات آتئیستی مینا نقش مهمی بازی کردند.
او پس از تحقیقات بسیار با یک گروه آتئیستی در تلگرام آشنا شد. مینا پس از فعالیت های متعدد در این گروه توانست به عنوان یکی از ادمین ها به فعالیت های خود ادامه دهد. او میدانست که شرکت در چنین گروه هایی در کشورش بسیار خطرناک خواهد بود. چون ممکن بود فعالیت افراد توسط نیروهای امنیتی در شبکه تلگرام ردیابی شود. ولی برای او آشکار کردن مواردی که حکومت اسلامی ایران حقوق بشر را نقض می کند، مهم تر بود. نفوذ شبکه تلگرام در بین کاربران ایرانی به حدی بالاست که کانال جدید آمدنیوز به مدیریت روح الله زم با وجود فیلترینگ گسترده، طی 24 ساعت هفتصدهزار کاربر جذب کرد.
فعالیت در فضای مجازی برای مینا جذاب بود. زیرا انتقادات و فعالیت هایی که در دنیای واقعی ایران غیر ممکن بودند در فضای مجازی – هرچند خطرناک – انجام می گرفتند و او خود را جریان ساز می دانست و متوجه تغییرات محسوس در طرز فکر کاربران شده بود و او می خواست توجه مردم را به این موضوعات جلب کند. موضوعاتی مثل رشد کودک همسری، آمار اعدام ها در ایران، نقض آزادی مذاهب.
در سفری که مینا به همراه همسرش به آلمان داشتند، متوجه شدند که محل زندگیشان مورد تفتیش قرار گرفته و خطری که هر لحظه در کمینشان بود اتفاق افتاده است. یورش به منازل توسط نیروهای امنیتی و ضبط وسایل الکترونیکی قبل از تشکیل پرونده و بدون حکم تفتیش به مراتب بیشتر از آمار رسانه ها اتفاق می افتد.
هرچند که زندگی در آلمان که کشوری امن و تابع حقوق بشر است به مراتب آزادانه تر از ایران است، ولی در کمپ های پناهندگی با توجه به جمعیت زیاد مسلمانان او را براین داشت که ابراز آزادانه عقاید در خارج از ایران هم کاملاً بیخطر نیست. مثل ترور ارسلان رضایی توسط عوامل امنیتی ایران در ترکیه.
در سند تازه ای که در ژوئن 2019 وزارت کشور آلمان در باره تازه واردان به این کشور ارائه داد، تبعه ایرانیان بدون دورنمای اقامت ارزیابی شده اند. به همین علت آنها از دریافت سرویس فراگیری زبان آلمانی محروم می شوند. محرومیت مینا از شرکت در کلاس زبان نه تنها او را مـأیوس نکرد، بلکه انگیزه ای شد برای یادگیری شخصی زبان آلمانی، گرفتن گواهی نامه رانندگی و دوره کارآموزی مربی مهدکودک.
عدم دسترسی به اینترنت مناسب در کمپ های پناهندگی سبب محدود شدن فعالیت های آتئیستی او شده بود. ولی بعد از جابجایی و فراهم شدن امکانات مناسب تر، فعالیت های خود را با انجمن کمک به پناهندگان سکولار آغاز کرد.
گرچه فضای اینترنت امکان آزادی عقیده را میسرتر کرده است، ولی او و همفکرانش همچنان در اتاق های خداناباوران در شبکه کلاب هاوس توسط اسلام گرایان مورد تهدید قرار می گیرند.
تهمت غیرسیاسی به زندانیان امنیتی ایران، تهدید و کشتن زندانی های سیاسی – مثل علیرضا شیرمحمدعلی – در داخل زندان های ایران و محکومیت مدیران کانال های تلگرامی بدون اجازه دفاع از مهمترین دغدغه های او هستند.
